ομφοδότης

ὀμφοδότης, ὁ (Μ)

φρ. «ὀμφοδότης ὁ θεός» — ο θεός που παρέχει χρησμό, μαντεία (Θεόδ. Λάσκ.).

[ΕΤΥΜΟΛ. < ὀμφή (Ι) «φωνή θεού, χρησμός» + -δότης (< δίδωμι), πρβλ. ολβο-δότης, χρησμο-δότης].